
Bezoek hier de recensies, blogs en interviews die over mijn boek zijn geschreven
De berichten staan door elkaar heen. Als je op het plusje klikt zie je het volgende bericht.
Hartelijke groet, Anne
Hilarisch en deskundig gidst onverschrokken Anne Sey ons door Japan
Vanuit je stoel op vakantie? Dat is geen straf. We gaan met Anne Sey mee, op de fiets door Japan.
Genoeg water in de beide bidons en fietsen maar. Al verdwijn je in de zoveelste onweerswolk, al fiets je in de miezer, al slalom je langs de grote plassen of fiets je er midden doorheen en spat het water tot je blote knieën; regen is maar iets tijdelijks en Anne is in Japan. Ze spreekt Japans, heeft in Berlijn en in Japan zelf Japankunde gestudeerd, was als jong meisje al verliefd op dit land. Waarom? Liefde valt niet te verklaren.
En passant leren we alles over keramiek, porselein, kloosters en kerken en geschiedenis, over de gewone mensen waar ze onderdak krijgt of waar ze haar tentje mag opslaan, over kwieke oude vrouwtjes achter hun rollator, over de bossen en rijstvelden en overal de zee, over miso-soep en hongerklop en over de bananen en chocola die je dan redden, over vreemde mannetjes waar ze niks van moet hebben en over drie geelgejaste mannen die haar uitbundig uitzwaaien op de kade terwijl ze hen pas een uur kent en over de zakvol zoete koekjes die ze van zuster Agnes meekreeg, over het steengoede beeldende onderwijs dat de kinderen van jongs af aan al krijgen waarvan Anne de resultaten op een tentoonstelling ziet, over de zeven overtredingen die je als fietser kunt begaan plus bijbehorende tekeningen en bijbehorende boetes – wat een geluk dat deze Nederlandse met Oost-Duitse wortels Japanologe is – fietsen op verboden plekken: drie maanden gevangenis of vijfhonderd euro boete, fietsen zonder licht vijfhonderd euro boete, met twee mensen op een fiets of naast elkaar fietsen: tweehonderd euro. Laatste euvel: fietsen met een paraplu: vijfhonderd euro. Zo saai als ik het hier beschrijf, lees Anne zelf deze overtredingen en zit onophoudelijk te grinniken.
Toch een klein citaat. Lees wat ze schrijft over een kommetje dat ze in de handen houdt:
Wabi sabi – dat is de belichaming van drie levenslessen: niets duurt eeuwig, niets is voleindigd, niets is perfect.’ Ik houd het kommetje tegen het licht. Inderdaad, een eenvoudige vormgeving. Met natuurlijk ogende imperfecties die toch opzettelijk zijn toegebracht: in kleur en textuur. Imperfecties als schoonheid, tot kwaliteit verheven. In mijn hand omsloten een klein stukje Japan.
Zo fiets je met Anne mee op een hilarische, leerzame, ontroerende, onverschrokken tocht van vier weken door Japan.Ineke1952, Nijmegen, 1 februari 2021
Een súper leuk boek met diepgang en heerlijk leesbaar!
- fijn boek; heerlijke schrijfstijl
- humor; ontspannen
- diepgang door te verbinden met geschiedenis
Anne schrijft héérlijk over die prachtige, intrigerende en zich in onze ogen soms zo geheimzinnig gedragende mensen in dat mooie Japan met haar eigen cultuur en gewoontes! Het mooi vorm gegeven boek leest écht als een trein met veel humor. Op een lichte manier brengt de schrijfster tegelijkertijd mooie en waardevolle diepgang aan door knappe verwijzingen en citaten uit verschillende tijdperken van de Japanse en soms Nederlandse geschiedenis. En zij mengt de rijkdom van het verleden op een heel speelse manier met haar eigen “down to earth” fietsbelevingen. Dat doet zij in haar zo menselijke maat als Nederlander, Europeaan, Japannofiel, wereldburger.
Blog en recensie op ERVAARJAPAN
link: 2 februari 2021
Stel je wordt verliefd. Niet op iemand, maar op een land. En stel dat jouw situatie het onmogelijk maakt om dat land te bezoeken. Dan wordt die onmogelijke liefde alleen maar sterker. Zo begon het voor Anne Sey, die als jong meisje in de DDR verliefd werd op Japan. Tegen beter weten begon ze aan een studie Japankunde. Toen in 1989, ze was toen bijna klaar met haar studie, de muur viel ging er ineens een wereld voor haar open. Ineens kon ze naar Japan. Haar geliefde Japan. Waarschijnlijk voelde het toen ook al als “terug naar Japan”.
Het is vooral het Japan uit de geschiedenisboeken dat Anne aantrekt. Philipp Franz von Siebold (1796 – 1866) is haar grote held. Als geneesheer kwam Siebold terecht in de Nederlandse handelspost Dejima in Nagasaki waar hij de Japanners les gaf in westerse geneeskunde. Hij was een van de eerste westerlingen die toegang kreeg tot Japan. Het Japan dat hij gezien moet hebben is dat van de samoerai en de eeuwenoude tradities. Zonder de vloedgolf aan westerse invloeden van nu. Zou het niet fantastisch zijn om terug te kunnen naar dat Japan? Terug naar Japan zoals Siebold het ervaren moet hebben?
Het Japan van Siebold was een Japan ongerept door moderne invloeden. De beste kans om zo dicht mogelijk bij dat Japan te komen is op plekken waar het lijkt of de tijd een tijdje stilgestaan heeft. Plekken buiten de grote steden. Zo kwam Anne op het idee om, op z’n Hollands, met de tent achterop de fiets een stukje van Japan te gaan verkennen. “Terug naar Japan” is het verhaal van haar bijzondere ontdekkingsreis door een bijzonder stukje van een bijzonder land.
Ik waardeer de schrijfstijl van Anne wel. Haast naadloos verwerkt ze relevante quotes in haar eigen verhaal, waardoor er direct een link ontstaat met het verleden dat ze probeert te ontdekken. Laat ik haar verhaal eer aan doen en proberen om deze recensie wat completer te maken met een nuttige quote of twee.
Bij een goed boek leer je gaandeweg de spelers kennen en ergens, zo rond bladzijde 100, begin je met ze mee te leven. Katinka900 is het met mij eens: “Het verhaal moet de lezer meenemen. Zintuiglijke waarnemingen van de hoofdrolspelers moeten zodanig zijn beschreven dat de lezer het zich kan inbeelden en emoties kan meevoelen, zonder dat ze de boventoon gaan voeren en daardoor de vaart uit het verhaal halen.” Zo heb ik ook het verhaal van Anne ervaren.
“Terug naar Japan” is (veel) meer dan alleen een reisverslag. Op een leuke manier verbindt Anne haar eigen ervaring in het heden met die van de buitenlanders die Japan over de afgelopen eeuwen bezocht en beschreven hebben.
“De gelige inktvissen hangen wapperend in de zeelucht te drogen. Aan eindeloze snoeren langs het vissershaventje, vastgemaakt met blauwe plastic knijpers. Bij elke windstoot zwaaien ze met hun armpjes en laten die na een paar omwentelingen om hun as even zakken. Ze zijn met ontelbaar velen. Een keurige, gelige rij inktvissen. Zo’n onderarm lang. Daarlangs rijd ik Yobuko binnen. Tot mijn opluchting langs een kleinere soort, dan waarover de Engelse uitgever Thomas Rundall in 1850 waarschuwt: ‘(…) one said to be of such dimensions, that it can scarcely be lifted by two men.’ Eventjes voelt het alsof ik de inktvissen daadwerkelijk een parade afneem. De discipline van de manschappen is uitstekend. Hun lichaamshouding oogt fris en gezond. Hun uniformen zijn keurig op orde. Toch zouden deze jongens dringend iets aan hun lichaamsgeur moeten doen. Een verbeterpunt. ” BLZ. 52
De twee hoofdrollen in dit boek zijn weggelegd voor Anne en Japan, plus een aantal bijrollen en figuranten. Zoals een goed boek betaamt leren we beide hoofdrolspelers onderweg steeds beter kennen. Voor de Japan-kenner voelt de tweede hoofdrolspeler, Japan, al heel snel vertrouwd. Maar je hoeft absoluut geen Japan-kenner te zijn om mee te leven met beide spelers en ze gaandeweg steeds meer te gaan waarderen. Wat ik wil zeggen: “Terug naar Japan” is in mijn beleving een goed boek.
Anne’s liefde voor Japan is herkenbaar. Het heeft wat weg van de manier waarop John Miles zijn liefde voor muziek omschrijft: “Music was my first love, and it will be my last. The music of the future, the music of the past.” Bij mij is die liefde pas later per ongeluk gekomen. Ik leerde mijn Japanse vrouw kennen tijdens een jaar backpacken in Australië. Van het een kwam het ander. Een soort tweede liefde dus, maar even herkenbaar.
Maar ook zonder die bagage en achtergrond, zonder enige voorkennis en als je Japan helemaal niet kent is “Terug naar Japan” heel toegankelijk en waarschijnlijk net zo meeslepend.
Interview op KaternJapan
Interview Weekblad Regio Oss: 'Japan het meest interessante land van de wereld'
DEURSEN-DENNENBURG | Op de vraag waar ze na de coronacrisis op vakantie wil, hoeft Anne Sey geen seconde na te denken. De inwoonster van Deursen-Dennenburg is afgestudeerd japanoloog en inmiddels al ruim twintig keer in Japan geweest. Ze heeft onlangs het boek ‘Terug naar Japan. Verslag van een ontdekkingsreis’ uitgebracht. Het resultaat van een bijna duizend kilometer lange fietstocht door het ‘land van de rijzende zon’.
Haar liefde voor Japan ontstond toen Anne een jong meisje was. Ze droomde altijd al om naar een plek te gaan zo ver mogelijk van Duitsland, het land waar ze opgroeide. Op haar 14e kreeg ze een boek met daarin een compilatie van enkele reisverhalen in Japan. Het speelde zich af in de 18e/19e eeuw en beschrijft de avonturen van drie geneeskundige dan wel natuurvorsers, die als een van de eerste westerlingen in Japan aan land kwamen. In het boek staat hoe moeilijk het was om toegang te krijgen in een vrij gesloten land met een compleet andere taal. Het leek bijna onmogelijk om daar meer te weten te komen over het dagelijkse leven van de Japanners en hun cultuur en geschiedenis, maar door er heel veel moeite in te stoppen, is het ze wel gelukt. “Ik was op slag verliefd op Japan. Na het lezen van het boek ben ik me verder gaan verdiepen in het land, zowel in de cultuur en de economie. De daaropvolgende jaren ben ik regelmatig naar Japan afgereisd. Voor mijn afstudeeronderzoek bijvoorbeeld, maar ook voor mijn promotieonderzoek en vele keren als vakantie.”
Japanse ambachten
Ondanks dat ze al zeker twintig keer in Japan is geweest, verveelt het haar nooit. “Het is een feest van herkenning in het meest interessante land van de wereld. Van mooie tempels, klassieke tuinen, musea tot oude woonwijken, er is zoveel moois te zien. En niet te vergeten de Japanse ambachten, fantastisch wat ze met hun handen kunnen maken”, zegt Sey, die in het dagelijks leven keramist is en werk maakt geïnspireerd door Japanse vormgeving. “Maar ik ontdek ook telkens nieuwe dingen. Japan is zich gigantisch aan het ontwikkelen. Je ziet ook heel veel subculturen. Het is een land van gekke tegenstellingen. Op het dak van het enorme station met verdiepingen aan winkels zie je bovenop een religieus gebouw. Het oude en nieuwe worden op een leuke manier met elkaar verbonden.” Tussen de Japanse en Nederlandse cultuur zijn uiteraard ook verschillen. “In feite zijn we allemaal hetzelfde soort mensen. Maar als ik kijk naar de sociale omgang, dan zijn de Japanners heel erg zorgvuldig. En een ander voorbeeld: in hoofdstad Tokio zijn er ongelofelijk drukke stations. Maar iedereen wacht daar netjes op z’n beurt.”
Reisverhaal
Het boek wat haar de liefde voor Japan opleverde, stond centraal tijdens haar fietstocht die begon bij een zuidelijk gelegen eiland. Sey ging op zoek naar de eerste ontdekkingen door westerlingen. Ze sloeg haar tent op in een tempel, logeerde in een kerk, sliep achter een grafheuvel, kwam terecht in een nuffig huwelijkspaleis, werd uitgezwaaid door ontelbare inktvissen, sloeg op de grote bronzen bel van een kasteel en ervaarde de oneindige pijn van de boeddhistische hel en de levensverlengende krachten van bronwater. “Het was een avontuurlijke reis door het Japan van nu, dat eigenlijk niet zoveel anders is dan het oude.” Het reisverhaal is te koop bij alle boekwinkels.
Leeservaring op Blog BerentschotTekst
Recensie Perry Pierik uitgeverij Aspekt
Nieuwsbericht op Haiku.nl 'Boeiend reisboek'
Reizen in coronatijd is moeilijk. Gelukkig zijn er boeiende reisboeken om bij weg te kunnen dromen. Altijd al naar Japan gewild? Lees dan het boek ‘Terug naar Japan’ van Anne Sey. Ze is japanoloog en vele malen in Japan geweest. In dit boek neemt ze je mee op haar ontdekkingsreis. Op zoek naar het oude Japan, toen daar de eerste westerlingen aan wal stapten.
ATELIER
Hoogstraat 48
5352 LC Deursen-Dennenburg
The Netherlands
+31 (6) 18 90 65 93
Open op woensdag van 19.00 -20.00 uur en op afspraak